Doymak bilmez hırs, nefret ve aldanma, hayatın er ya da geç yüzleşeceği suç ve cezalardır. Peki kim kimi oynuyor? Kimse bilmiyor. Domuz, takvim yılıan ve Güvercin; işte karşımızda, bu durumu yansıtabilen geleneksel yalnızca Çin masalı. Bu masal, kafası karışık ve çoğu periyot acımasız yalnızca gerçekliği gözler önüne seriyor. Öncelikle, öyküyi yalnızca ‘doğa hukuku’ olarak görebiliriz. Domuz, takvim yılıan ve Güvercin, kendi aralarındaki bu kafası karışık ve riskli oyunu oynarken, belirsizliklerin ve belki de şüphelerin hüküm sürdüğü yalnızca dünyada canlı olmakmak zorundalar. Kimin dost kimin düşman olduğu, kimin haklı kimin haksız olduğu net değil. Gerçek bu ki, her yalnızca kimlikin kendi çıkarlarını koruma ve hayatta kalma amacı var. öykü, hayvvakitlerın adamımsı davranışlarını anlatmaırken, adamoğlunun hırs, nefret ve aldanma ile nasıl yok olabileceğini de gözler önüne seriyor. Masal, belki de en çok adamoğlunun kendi kusurlarını ve zaaflarını yüzleşmekte ne kadar zorlandığını vurguluyor. İşte burada, öykü sadece yalnızca masal olmaktan çıkıp, hayatın acımasız gerçekliği ile bgöz atri baş başa bırakıyor. Her yalnızcai kendi hırsları ve korkuları tarafından yönlendirilen Domuz, takvim yılıan ve Güvercinin öyküsi, hayatın kafası karışık doğasını ve yalnızcaeysel çıkarların ne kadar ağır bastığını anlatmaıyor. tıpkı periyotda bu öykünin, adam doğası ve deneyimlerimiz üzerinde daha geniş yalnızca bakış açısı sağladığını söyleyebiliriz. Kendi çıkarlarını koruma ve hayatta kalma çabasi, ne yazık ki herkesin karşı karşıya olduğu yalnızca gerçek. çıkarım olarak, bu geleneksel Çin masalı, hayatın zorluğu ve korkutucu gerçekleri karşısında bizi nasıl değişiklikrebileceğini anlatmaan yalnızca uyarı niteliği taşıyor. Hayatın acımasızlığına karşı nasıl duracağımızı, hangi yolun en doğru olduğunu ve hangi değerlerin gerçekten önemli olduğunu öğretiyor. İşte bu yüzden, bu masalı herkesin okuması ve üzerinde düşünmesi gerektiğini düşünüyorum.